مرا موج بزرگی پنداشتی!!!!!

که گر به سویت آیم تو و قصرهای شنی ات را غرق خواهم نمود.

دریغا که من موج کوچک کنار ساحل بودم،که با هر وزش کوتاه و بیجانی ولی با امید میخواستم خود را به ساحل امن تو برسانم

تا باصدای آرام پای آب آرامش قصر شنیت شوم.

تو راه ساحل را بستی و سدی گذاشتی.

بگو چگونه در این دریای مشوش آرام باشم؟!!!!!!!!